من آسمان پر از ابرهاي دلگيرم
من آسمان پر از ابرهاي دلگيرم

                             اگر تو دلخوري از من ، من از خودم سيرم

من آن طبيب زمين گير زار و بيمارم

                             که هرچه زهر به خود مي دهم نمي ميرم

من و تو آتش و اشکيم در دل يک شمع

                             به سرنوشت تو وابسته است تقديرم

به دام زلف بلندت دچار و سردرگم

                             مرا جدا مکن از حلقه هاي زنجيرم

درخت سوخته اي در کنار رودم من

                             اگر تو دلخوري از من ، من از خودم سيرم

-----------------------------------------------------------------------

 
خوش آمدي

 
غم‌خوار من به خانه‌ي غم‌ها خوش آمدي

                                      با من به جمع مردم تنها خوش آمدي

بين جماعتي که مرا سنگ مي‌زنند

                                      مي‌بينمت براي تماشا خوش آمدي

راه نجات از شب گيسوي دوست نيست

                                      اي من، به آخرين شب دنيا خوش آمدي

پايان ماجراي من و عشق روشن است

                                      اي قايق شکسته به دريا خوش آمدي

با برف پيري‌ام سخني بيش از اين نبود

                                      منت گذاشتي به سر ما خوش آمدي

اي عشق اي عزيزترين ميهمان عمر

                                      دير آمدي به ديدنم اما خوش آمدي!

-------------------------------------------------------------------------

 
گرچه چشمان تو جز در پي زيبايي نيست

 
گرچه چشمان تو جز در پي زيبايي نيست

                                   دل بکن ! آينه اينقدر تماشايي نيست

حاصل خيره در آيينه شدن ها آيا

                                   دو برابر شدن غصه تنهايي نيست ؟!

بي سبب تا لب دريا مکشان قايق را

                                   قايق ات را بشکن! روح تو دريايي نيست

آه در آينه تنها کدرت خواهد کرد

                                   آه! ديگر دمت اي دوست مسيحايي نيست

آنکه يک عمر به شوق تو در اين کوچه نشست

                                   حال وقتي به لب پنجره مي آيي نيست

خواستم با غم عشقش بنويسم شعري

                                   گفت: هر خواستني عين توانايي نيست

----------------------------------------------------------------------

 
هست و نيست

 

چشم به قفل قفسي هست و نيست

                               مژده‌ي فريادرسي هست و نيست

مي‌رسد و مي‌گذرد زندگي

                               آه که هر دم نفسي هست و نيست

حسرت آزادي‌ام از بند عشق

                               اول و آخر هوسي هست و نيست

مرده‌ام و باز نفس مي‌کشم

                               بي تو در اين خانه کسي هست و نيست

کيست که چون من به تو دل بسته است؟

                               مثل من اي دوست بسي هست و نيست

-------------------------------------------------------------------

 
عقل بيهوده سر طرح معما دارد

 

عقل بيهوده سر طرح معما دارد

                          بازي عشق مگر شايد و اما دارد

با نسيم سحري دشت پر از لاله شکفت

                          سر سربسته چرا اينهمه رسوا دارد

در خيال آمدي و آينه ي قلب شکست

                          آينه تازه از امروز تماشا دارد

بس که دلتنگم اگر گريه کنم مي گويند

                          قطره اي قصد نشان دادن دريا دارد

تلخي عمر به شيريني عشق آکنده است

                          چه سر انجام خوشي گردش دنيا دارد

عشق رازيست که تنها به خدا بايد گفت

                          چه سخن ها که خدا با من تنها دارد

-------------------------------------------------------------
آرزو

 

اين چيست که چون دلهره افتاده به جانم
 

                               حال همه خوب است، من اما نگرانم
 

در فکر تو بستم چمدان را و همين فکر
 

                               مثل خوره افتاده به جانم که بمانم
 

چيزي که ميان من و تو نيست غريبي ست

                               صد بار تو را ديده ام اي غم به گمانم ؟!
 

انگار که يک کوه سفر کرده از اين دشت

                               اينقدر که خالي شده بعد از تو جهانم

از سايه سنگين تو من کمترم آيا ...؟!

                               بگذار به دنبال تو خود را بکشانم

اي عشق ...! مرا بيشتر از پيش بميران

                               آنقدر که تا ديدن او زنده بمانم

---------------------------------------------------------------

 
بعد از اين بگذار قلب بيقراري بشکند

 
بعد از اين بگذار قلب بيقراري بشکند

                              گل نمي رويد چه غم گر شاخساري بشکند

بايد اين آيينه را برق نگاهي مي شکست

                              پيش از آن ساعت که از بار غباري بشکند

گر بخواهم گل برويد بعد از اين از سينه ام

                               صبر بايد کرد تا سنگ مزاري بشکند

شانه هايم تاب زلفت را ندارد پس مخواه

                               تخته سنگي زير پاي آبشاري بشکند

کاروان غنچه هاي سرخ روزي مي رسد

                               قيمت لبهاي سرخت روزگاري بشکند

-------------------------------------------------------------------

 
تو آن بُتي که پرستيدنت خطايي نيست

 
تو آن بُتي که پرستيدنت خطايي نيست

                              و گر خطاست مرا از خطا ابايي نيست

بيا که در شب گرداب زلف موّاجت

                              به غير گوشه ي چشم تو ناخدايي نيست

درون خاک، دلم مي تپد هنوز اينجا

                              به جز صداي قدم هاي تو صدايي نيست

نه حرف عقل بزن با کسي نه لاف جنون

                              که هر کجا خبري هست ادعايي نيست

دليل عشق فراموش کردن دنياست

                              و گرنه بين من و دوست ماجرايي نيست

سفر به مقصد سر در گمي رسيد چه خوب

                              که در ادامه ي اين راه ردّ پايي نيست

------------------------------------------------------------------

 
تا ذره اي ز درد خودم را نشان دهم

 

تا ذره اي ز درد خودم را نشان دهم

                              بگذار در جدا شدن از يار جان دهم

همچون نسيم مي گذرد تا به رفتنش

                              چون بوته زار دست برايش تکان دهم

دل برده از من آنکه ز من دل بريده است

                              ديگردر اين قمار نبايد زيان دهم

يعقوب صبر داشت و دوري کشيده بود

                              چون نيستم صبور چرا امتحان دهم

يوسف فروختن به زر ناب هم خطاست

                              نفرين اگر تو را به تمام جهان دهم

-----------------------------------------------------------------

 
نشسته سايه‌اي از آفتاب بر رويش

 

نشسته سايه‌اي از آفتاب بر رويش

                                  به روي شانه طوفان رهاست گيسويش

ز دوردست سواران دوباره مي‌آيند

                                  كه بگذرند به اسبان خويش از رويش

كجاست يوسف مجروح پيرهن‌چاكم

                                  كه باد از دل صحرا مي‌آورد بويش

كسي بزرگ‌تر از امتحان ابراهيم

                                  كسي چنان كه به مذبح بريد چاقويش

نشسته است كنارش كسي كه مي‌گريد

                                  كسي كه دست گرفته به روي پهلويش

هزار مرتبه پرسيده‌ام زخود او كيست

                                  كه اين غريب نهاده است سر به زانويش

كسي در آن طرف دشت‌ها نه معلوم است

                                  كجاي حادثه افتاده است بازويش

كسي كه با لب خشك و ترك‌ترك شده‌اش

                                  نشسته تير به زير كمان ابرويش

كسي است وارث اين دردها كه چون كوه است

                                  عجب كه كوه ز ماتم سپيد شد مويش

عجب كه كوه شده چون نسيم سرگردان

                                  كه عشق مي‌كشد از هر طرف به هر سويش

طلوع مي‌كند اكنون به روي نيزه سري

                                  به روي شانه طوفان رهاست گيسويش

--------------------------------------------------------------------------

 
دلربايي

 
مرگ در قاموس ما از بي وفايي بهتر است

                          در قفس با دوست مردن از رهايي بهتر است

قصه ي فرهاد دنيا را گرفت اي پادشاه

                          دل به دست آوردن از کشور گشايي بهتر است

تشنگانِ مِهر محتاج ترحم نيستند

                          کوشش بيهوده در عشق از گدايي بهتر است

باشد اي عقل معاش انديش، با معناي عشق -

                          آشنايم کن ولي نا آشنايي بهتر است

فهم اين رندي براي اهل معنا سخت نيست

                          دلبري خوب است، اما دلربايي بهتر است

هر کسي را تاب ديدار سر زلف تو نيست

                          اينکه در آيينه گيسو مي گشايي بهتر است

کاش دست دوستي هرگز نمي دادي به من

                          « آرزوي وصل » از « بيم جدايي » بهتر است

-------------------------------------------------------------------------

 
سرگرداني

 

زمستان نيز رفت اما بهاراني نمي بينم

                                بر اين تکرار در تکرار پاياني نمي بينم

به دنبال خودم چون گردبادي خسته مي گردم

                                ولي از خويشتن جز گردي به داماني نمي بينم

چه بر ما رفته است اي عمر ؟ اي ياقوت بي قيمت !

                                که غير از مرگ گردنبند ارزاني نمي بينم

زمين از دلبران خالي ست يا من چشم و دل سيرم ؟

                                که مي گردم ولي زلف پريشاني نمي بينم

خدايا عشق درماني به غير از مرگ مي خواهد

                                که من مي ميرم از اين درد و درماني نمي بينم

-------------------------------------------------------------------------

 
با من که به چشم تو گرفتارم و محتاج

 
با من که به چشم تو گرفتارم و محتاج

                              حرفي بزن اي قلب مرا برده به تاراج

اي موي پريشان تو درياي خروشان

                              بگذار مرا غرق کند اين شب مواج

يک عمر دويديم و به جايي نرسيديم

                              يک آه کشيديم و رسيديم به معراج

اي کشت? سوزاند? بر باد سپرده

                              جز عشق نياموختي از قصه حلاج

يک بار دگر کاش به ساحل برساني

                              صندوقچه اي را که رها گشته در امواج

 
-------------------------------------------------------------------
انگار که از مشت قفس رستي و رفتي

 
انگار که از مشت قفس رستي و رفتي

                                 يکباره به روي همه در بستي و رفتي

هر لحظه‌ي همراهي ما خاطره اي بود

                                 اما تو به يک خاطره پيوستي و رفتي

نفرين به وفاداري‌ات اي دوست که با من

                                 پيمان سر پيمان شکني بستي و رفتي

چون خاطره‌ي غنچه‌ي پرپر شده در باد

                                 در حافظه‌ي باغچه ها هستي و رفتي

جا ماندن تصوير تو در سينه‌ي من! آه!

                                 اين آينه را آه که نشکستي و رفتي

--------------------------------------------------------------------
خطي کشيد روي تمام سوال ها
خطي کشيد روي تمام سوال ها

                           تعريف ها معادله ها احتمال ها

خطي کشيد روي تساوي عقل و عشق

                           خطي دگر به قائده ها و مثال ها

خطي دگر کشيد به قانون خويشتن

                           قانون لحظه ها و زمان ها و سال ها

از خود کشيد دست و به خود نيز خط کشيد

                           خطي به روي دفتر خط ها و خال ها

خط ها به هم رسيد و به يک جمله ختم شد

                           با عشق ممکن است تمام محال ها

-------------------------------------------------------------------

 
گرچه چشمان تو جز در پي زيبايي نيست

 
گرچه چشمان تو جز در پي زيبايي نيست

                                      دل بکن ! آينه اينقدر تماشايي نيست

حاصل خيره در آيينه شدن ها آيا

                                      دو برابر شدن غصه تنهايي نيست ؟!

بي سبب تا لب دريا مکشان قايق را

                                      قايق ات را بشکن! روح تو دريايي نيست

آه در آينه تنها کدرت خواهد کرد

                                      آه! ديگر دمت اي دوست مسيحايي نيست

آنکه يک عمر به شوق تو در اين کوچه نشست

                                      حال وقتي به لب پنجره مي آيي نيست

خواستم با غم عشقش بنويسم شعري

                                      گفت: هر خواستني عين توانايي نيست

------------------------------------------------------------------------

 
ناگهان

 
اي رفته کم‌کم از دل و جان، ناگهان بيا

                                مثل خدا به ياد ستمديدگان بيا

قصد من از حيات، تماشاي چشم توست

                                اي جان فداي چشم تو؛ با قصد جان بيا

چشم حسود کور، سخن با کسي مگو

                                از من نشان بپرس ولي‌ بي‌نشان بيا

ايمان خلق و صبر مرا امتحان مکن

                                بي‌ آنکه دلبري کني از اين و آن بيا

قلب مرا هنوز به يغما نبرده‌اي

                                اي راهزن دوباره به اين کاروان بيا

------------------------------------------------------------------

 
سرسبز دل از شاخه بريدم، تو چه کردي؟

 
سرسبز دل از شاخه بريدم، تو چه کردي؟

                                  افتادم و بر خاک رسيدم، تو چه کردي؟

من شور و شر موج و تو سرسختي ساحل

                                  روزي که به سوي تو دويدم، تو چه کردي؟

هرکس به تو از شوق فرستاد پيامي

                                  من قاصد خود بودم و ديدم تو چه کردي

مغرور، ولي دست به دامان رقيبان

                                  رسوا شدم و طعنه شنيدم، تو چه کردي؟

«تنهايي و رسوايي»، «بي‌مهري و آزار»

                                  اي عشق، ببين من چه کشيدم تو چه کردي

------------------------------------------------------------------------